Mackay, Rosedale en Brisbane

In Mackay hebben we net als in Townsville 1 dag de omgeving verkend. Daarvoor reden we ten Westen van de stad naar het Eungella (spreek uit young-gulluh) National Park, met daarin alweer een korte wandeling naar een waterval in de Finch Hatton Gorge. Het wordt bijna eentonig, maar toch is het elke wandeling weer bijzonder hoeveel mooie natuur je ziet. Bij elk vogelgeluid proberen we weer te achterhalen waar het vandaan komt en de site Birdlife vond ik wel handig om af en toe door de vele vogelsoorten te klikken om vogels te leren kennen.

Na het dagje Mackay reden we weer verder door naar het Zuiden, langs opnieuw kilometerslange velden met suikerriet en verder ook veel bos. Af en toe lag er een dode kangoeroe naast de weg en vlak voor onze eindbestemming in Rosedale zag ik de eerste van onze reis nog net de bosjes in springen. Ook weer afgevinkt op het lijstje.

Het adres dat ik via Airbnb had gevonden was een afgelegen boerderij op een groot stuk grond en verder helemaal niemand. Echt een heerlijke plek! We hadden het hele huis voor onszelf en de dochter van de verhuurder woonde in een soort tiny house naast het pand, maar ze ging al heel vroeg naar haar werk en kwam laat terug, waardoor we echt even helemaal tot rust konden komen. Je kon er alle kanten op kijken en we zagen nog enkele kangoeroes in de buurt. Bij een stukje struinen door de omgeving van het huis werden we wel gewaarschuwd voor slangen. Slik. Niks gezien gelukkig.

We hadden de dag in Rosedale echt als rustdag bedacht en hebben weinig gedaan, behalve even naar de kust rijden voor de lunch in Agnes Water, een klein toeristisch plaatsje. Daarna hebben we nog een poos naar het water zitten staren en pelikanen gespot in Town of 1770, een paar kilometer verderop. Een heerlijke rustige dag dus. 's Avonds was het helder en koelde het behoorlijk af. Doordat je echt heel afgelegen zat, kon je ook prachtig naar de sterrenhemel kijken. Het was echt een prachtig plekje.

En toen was het tijd voor onze laatste bestemming, Brisbane. Onderweg erheen stopten we nog bij de Flying High Bird Sanctuary, waar in een enorme vliegkooi (men zei de grootste van Australië) wel 2000 vogels waren ondergebracht. Je kon een zakje met vogelvoer kopen en dat hebben we maar gedaan, want het heeft wel wat als er parkieten en regenboog lorikeets gewoon op je hand of schouder komen zitten. Het was wel een enorm kabaal in de kooi, met name omdat er veel papegaai-achtigen waren.

En toen waren we in Brisbane. Het contrast met Rosedale kon niet groter zijn. We reden de drukke stad in en gelukkig hielp de gps om ons naar onze wolkenkrabber in het centrum te leiden. Best wel even zweten om het drukke stadsverkeer te trotseren. In Brisbane hadden we nog 2 volle dagen en een halve dag op de vertrekdatum, dus we besloten om elk 1 excursie te kiezen.

Op de eerste avond zaten we te eten met uitzicht op de Brisbane river en de Story Bridge, die 's avonds helemaal verlicht bleek te zijn. Het was intussen behoorlijk afgekoeld en de temperatuur kwam in Brisbane vooral 's nachts niet boven de 15 graden. Brrrr!

De eerste dag gingen we met een bootje over de rivier naar Lone Pine Koala Sanctuary, een dierenpark waar ze, je raadt het al, vooral veel koala's hebben. Maar  er waren ook andere inheemse diersoorten zoals de platypus (vogelbekdier), krokodillen, dingo's en natuurlijk kangoeroes te zien.

Je kon er ook met een koala op de foto (iets wat ik daadwerkelijk heb gedaan toen ik hier ook was in 1992), maar daarvoor moest je allereerst een hele tijd in een rij staan en vervolgens ook nog eens 25 dollar per foto betalen. We vonden het veel leuker om naar de vele koala's te kijken en hebben ook nog wat voorlichtingspraatjes gevolgd over koala's, slangen en een vliegshow met roofvogels. Ik vond het een lekker relaxed dagje uit, omdat je voor en na het bezoek aan het park lekker over de rivier ging varen. En daarbij hadden we ook nog een mooi uitzicht op de skyline van Brisbane.

De volgende dag gingen we opnieuw op een boot, maar nu de open zee op om walvissen te spotten. Het weer zat gelukkig mee en de golven waren niet al te hoog. Verder was het bewolkt, maar in Brisbane zelf regende het, dus wij hadden mazzel. En dat gold ook voor het walvissen spotten, want die zwommen al vrij snel naast, achter, voor en onder de boot, dus we konden ze van dichtbij bekijken. Er werd ook nog een lunch aan boord geserveerd en dan is het wel heel bijzonder dat je tijdens het eten gewoon naar walvissen kan gaan zitten kijken. Het wensenlijstje met bijzondere dieren voor deze vakantie was wel behoorlijk compleet geworden intussen. Vastleggen van zoiets is weer een ander verhaal, want een goede foto hebben wij niet kunnen maken. Je moet erbij geweest zijn zeg maar.

En toen was het ineens weer tijd om naar huis te gaan. We hadden nog een paar uur voordat we de auto weer moesten inleveren en besloten de stad uit te rijden naar het Noorden. In de buurt van het vliegveld hebben we een paar uur aan zee doorgebracht in Nudgee Beach. Omringd door ibissen en noisy miners (google maar), die bedelden om eten en met de wind vol in het gezicht terwijl de zee langzaam opkwam hebben we de laatste uurtjes prima doorgebracht.

De terugreis was vooral erg lang. De vlucht van Brisbane naar Dubai van 13,5 uur was ook nog een keer erg hobbelig door vrijwel continue turbulentie, dus van eventueel een dutje doen was geen sprake. Verder was er weinig spannends aan en nu zitten we ineens weer thuis op de bank. Gelukkig hebben we dit blog en de foto's nog!

Cairns en Townsville

Na een avondje mislukte BBQ (wij zijn er gewoon niet zo van en het ding was voor ons gewoon net even te groot en te ingewikkeld) hebben we de ochtend van onze laatste dag in Cairns de auto gepakt en zijn richting de Atherton Tablelands gereden. Er was ook nog de keuze om ons in het echte toeristische feestgedruis rond Kuranda te storten, maar de rust van het regenwoud en de mogelijkheid om bijzondere natuur te zien won het uiteindelijk vrij gemakkelijk.

Onze eerste bestemming was een kratermeer, Lake Balline, waar we een stukje van het pad om het meer liepen. We zagen er  gigantische kauri bomen (die we nog kenden uit Nieuw Zeeland) en hoorden een heleboel vreemde vogelgeluiden. En het lopen in zo'n exotisch bos is gewoon een unieke ervaring, dus de dag begon gewoon prima.

Na het meer reden we naar het "historische" plaatsje Yungaburra, waar we van iemand van de toeristeninformatie enkele gouden tips kregen. Het dorpje zelf was bijna gezellig te noemen en had wat kleurrijke oude winkeltjes. Na de lunch gingen we iets buiten het dorp eerst naar Peterson Creek, want daar zouden we misschien wel ons eerste vogelbekdier (platypus) te zien krijgen.
We liepen er heel rustig langs het beekje, zagen eerst nog 2 possums in een boom en een paar brush turkeys en toen hadden we inderdaad beet. 2x zagen we een heus vogelbekdier in het water zwemmen, wat ik echt niet had verwacht omdat die toch wel heel zeldzaam zijn. Prima tip dus van de man van de toeristeninformatie.
Even verderop was nog een bijzondere boom te zien, de Curtain fig tree, oftewel een grote vijgenboom die een enorm "gordijn" van luchtwortels had gevormd. Een prachtig gezicht en hij was veel groter dan ik had gedacht. Hieronder een foto vanaf de zijkant.

We sloten de dag af met een welverdiende duik in het bubbelbad bij het huis en de volgende dag reden we door naar Townsville. Onderweg viel vooral op dat er erg veel suikerriet wordt verbouwd in deze regio. Overal kilometerslang velden met hoog riet en erlangs lopen smalspoorrails voor kleine treintjes (de cane trains) die karretjes vol geoogst riet vervoeren naar de suikerfabrieken die we af en toe zagen. Ik denk dat we wel honderd spoorwegovergangen zijn overgekomen.
We maakten een tussenstop in Etty Bay, opnieuw een gouden tip van de man van de toeristeninformatie in Yungaburra, want hier zagen we onze eerste cassowary, een grote loopvogel met een merkwaardige en kleurrijke kop.

Er liep eentje rond bij het strand en toe we weer wegreden was er nog een jong exemplaar en een oudere op de weg. Opnieuw iets wat ik niet had verwacht, want ook deze vogels zijn zeldzaam en komen alleen in dit deel van Australië en enkele andere landen nog voor.

Een 2e stop op weg naar Townsville was bij een mooie waterval (Joumara Falls), waar we na een aardige klim een mooi uitzicht op hadden.

Toen we Townsville binnen reden werden we opnieuw getroffen door het feit dat alle plaatsen er hier toch wel hetzelfde uitzien, met dezelfde fastfood ketens (MacDonalds, Hungry Jacks, KFC, Red Rooster), zelfde supermarkten (Woolworths en Coles), zelfde auto-dealers (te veel om op te noemen) en zelfde soort winkelstraten. Het lijkt ook veel op zoals dat in de VS is, weinig sfeer, geen echt gezellig centrum en al helemaal geen mooie oude gebouwen, hoewel alles wat hier ouder is dan 100 jaar al historic wordt genoemd. Nog iets wat ze met de Amerikanen  gemeen hebben.

In Townsville zaten we in een zogenaamde Queenslander, een groot houten huis met 2 verdiepingen en rondom een veranda. Wij hadden de hele benedenverdieping en het gezin dat het verhuurde woonde boven. In februari was er nog een grote overstroming in Townsville en dat was nog duidelijk te zien aan hun tuin (die er niet meer was) en de nieuwe keuken en andere meubels die ze hadden moeten vervangen. Voor ons dus fijn dat alles nog vrij nieuw was. Wel jammer was dat het huis aan een drukke weg stond. Naast het huis was wel een groot park, met ook weer bijzondere vogels, zoals de bush stone-curlew (griel, wie kent hem niet, google hem maar). Deze bleek vooral 's nachts actief en bleef dan als een soort sirene een hele tijd fluiten. En dan met meerdere tegelijk. En 's ochtends werden we dan wakker gelachen door de kookaburra's. Heel leuk, die Australische natuur...

We waren maar 1 dag in Townsville en hebben een dagje op Magnetic Island doorgebracht. Een klein, overzichtelijk eiland, met enkele fraaie baaien en ook nog een mooie wandelroute naar een uitzichtpunt met de kans om koala's te zien. En jawel hoor, ook hier was het weer raak. Vlak langs het pad zat een moeder met kleintje in een boom te slapen. Ook weer afgevinkt op ons lijstje dus. Na het eiland hebben we nog een uurtje rondgekeken in het Reef HQ Aquarium in Townsville, waar een prachtige grote tank was met koraal en heel veel soorten kleurrijke vissen. We konden ze zo veel beter zien dan in het bootje bij Green Island.
Vandaag reden we van Townsville naar Mackay en daar was eigenlijk helemaal niks bijzonders aan. Kilometerslang velden met suikerriet, af en toe een paar mangoplantages en heel veel werk aan de weg. Kortom, blij dat we even kunnen uitrusten in ons hotel. Morgen staat een mooi natuurgebied ten Westen van de stad op het programma, dus er valt vast weer genoeg te ontdekken.

Daintree, Port Douglas, en Cairns

Slapen in de jungle zonder ramen die dicht kunnen is prima, het enige probleem is dat je verplicht vroeg wakker wordt. Wanneer het licht wordt (een uur of 6) worden alle vogels namelijk wakker en dat doen ze met een hoop kabaal. Er zijn slechtere manieren om wakker te worden.

Onze eerste dag bij Port Douglas hebben we eerst Mossman Gorge bezocht, waar we een prachtige wandeling konden maken door het oerwoud. Het was niet al te warm en bovendien bewolkt, dus dat was prima te doen. Vervolgens hebben we heerlijk geluncht in Mossman (fish and chips voor mij, spring rolls voor Annet), wat verder niet echt een spannend dorp is. Maar goed, er is een supermarkt, een geldautomaat, een paar tankstations, en een handvol restaurants, en veel meer heb je eigenlijk niet nodig. Inmiddels was het weer beter geworden, dus 's-middags toch maar even het strand opgezocht. Dat is namelijk wat je doet in Port Douglas. Althans, dat vermoed ik, gezien het feit dat Port Douglas eigenlijk een paar kilometer lange weg is met aan beide kanten gigantische luxe resorts aan het strand. Het zeewater was niet te koud, en er was een flinke branding, dus dat was best aangenaam. 's-Avonds maar eens een keertje zelf gekookt, want iedere dag naar een restaurant wordt ook vervelend.

Voor de volgende ochtend hadden we een cruise van een uurtje geboekt op de Daintree River. Het tijdstip hadden we - op advies van onze Airbnb host - zorgvuldig gekozen zodat het laag water was. Het was een leuk tochtje, alleen jammer dat er vooral gezocht werd naar krokodillen, terwijl we voorbij scheurden aan de meest prachtige vogels. Op de weg terug kwam de boot nog bijna vast te zitten, dus het werd zowaar nog een beetje spannend.

Het plan was om 's-middags naar Cape Tribulation te gaan, een gebied een stuk ten noorden van Port Douglas waar pas een jaar of 10 een verharde weg naartoe is, en het schijnt er prachtig te zijn. Echter, om er te komen moet je de Daintree River oversteken met een pont. Er er waren heel veel mensen die dat wilden. Na een half uur wachten hadden we het idee dat het nog zeker een uur zou duren voordat we op de pont konden, dus we hebben het maar opgegeven. Het werd er te laat voor, zeker wanneer we op de weg terug weer zo lang moesten gaan wachten. Als alternatief dan maar naar de Wildlife Habitat in Port Douglas. Dat is een fancy naam voor dierentuin, maar je kunt er wel kangaroos voeren, en ze hebben er cassowaries en koalas. Hoe Australisch wil je het hebben? Om de dag af te sluiten nog wat mooie plaatjes geschoten van Four Mile Beach.

Gisteren was het tijd om terug te gaan naar Cairns voor onze volgende stop. We hebben de toeristische route genomen in het binnenland in plaats van de snelle route via de kust. Een prachtige slingerende weg door de bergen. In plaats van oerwoud weer meer verspreide bomen en termietenheuvels. En halverwege zagen we bordjes staan naar Granite Gorge. We hadden geen idee wat het was, dus we zijn gaan kijken. Blijkt een natuurpark te zijn met prachtige rotsformaties en waterpartijen en een groep wallabies als vaste bewoners. Je kunt er een kort rondje lopen. Ze hadden er alleen niet bij gezegd dat het eigenlijk meer een rondje klauteren over de rotsen was. Maar het was de moeite waard, en een fijne plek om een meegenomen lunch te nuttigen.

Onze overnachtingsplaats in Cairns is een groot huis in een buitenwijk aan de rand van het oerwoud met alle toeters en bellen. Een buitenbar, grote BBQ, jacuzzi, drie slaapkamers, grote keuken/woonkamer en een mega TV. Hier houden we het wel een paar dagen uit. Vandaag zijn we vanuit Cairns - het toeristische middelpunt van Queensland - naar het Great Barrier Reef gegaan. Nou ja, een heel klein stukje ervan. We zijn met een snelle catamaran naar Green Island gevaren, alhoewel het op de heenweg meer stuiteren dan varen was voor het grootste deel van de drie kwartier. Bij het eiland kon je in een glass bottom boot en een semi submersible het rif en de bijbehorende veelvoud aan vissoorten bewonderen, wat we dan ook beide gedaan hebben. Het geeft een mooie indruk van het rif, alhoewel het de enorme omvang van het Great Barrier Reef niet echt duidelijk maakt. Maar goed, de helicoptervluchten waren wel erg duur. Na terugkomst in Cairns als diner een aantal van de vissoorten geproefd. Heerlijk.

Morgen nog een dagje in de omgeving van Cairns, dan gaan we naar de Atherton Tablelands.

Darwin, Litchfield en Kakadu

Het is toch wel heel lekker om te lezen dat het in Nederland intussen nog heter is dan hier in Darwin. We vinden de 35 graden hier nog net te doen in de schaduw en gelukkig valt het met de vochtigheid ook enorm mee. Die winters hier zijn helemaal zo gek nog niet.
Darwin is echt een lazy city, met een overzichtelijk centrum met grote (lelijke) woontorens en hotels en verder maar enkele straten waar zich de horeca en winkels bevinden. We hebben er een paar avonden heerlijk gegeten en gekozen voor Indiaas, Marokkaans en Koreaans dus er is voor elke smaak wel wat te vinden.

Op onze eerste echte dag (want de opstart dag na de nachtvlucht zijn we maar snel vergeten) hebben we de huurauto (Nissan qashqai) opgehaald. Vervolgens hebben we de stad achter ons gelaten en zijn we naar Litchfield National Park gereden. Daar was ook een stukje off-road bij, wat veel oranje stof deed opwaaien, want droog is het hier wel. Allereerst gingen we naar de Wangi Falls, een idyllisch plekje midden in het bos met een mooie waterval en een veilige plas eronder om in te zwemmen. Mathijs is er nog even ingedoken. Je kon er ook nog een stukje door het bos lopen en daarbij vielen vooral de grote hoeveelheden vleermuizen (flying fox) op die luid krijsend in de boomtoppen hingen.

Een ander opvallend natuurverschijnsel waren de vele termieten heuvels in het landschap. Sommige waren wel 5 meter hoog, zoals die hiernaast. Ook stonden er op bepaalde plekken een heleboel kleine bij elkaar, maar de grote waren natuurlijk leuker voor de foto. Overal in het landschap was verder te zien hoe er ook veel wordt weggebrand. Dat doen ze om de natuur te laten vernieuwen, want het blijkt dat zo'n 85 procent van alle Australische gewassen het daarvan moet hebben en pas gaat groeien als de grond is schoon gebrand. Er waren dus erg veel zwartgeblakerde stukken langs de weg te zien. De termieten kunnen hier tegen, want die kruipen gewoon terug in hun heuvel als het ze te heet wordt.

Na het dagje Litchfield was het tijd voor een ander hoogtepunt in de regio, Kakadu National Park. Omdat dit al gauw 700 km rijden zou zijn, hebben we toch maar besloten om met een busreis mee te gaan, want anders zou het wel erg vermoeiend worden. Slecht plan. We moesten om 6 uur op de bus stappen en na rondjes rijden in de stad om andere mensen op te pikken verzamelden we op een centraal punt waar iedereen weer in een andere bus moest stappen. Daar hadden we ook in 10 minuten heen kunnen lopen vanuit ons hotel en dan hadden we nog even kunnen blijven liggen.

Na een veel te lange busrit (want boven de 100 kwam hij niet en de chauffeur/gids was ook niet erg inspirerend) kwamen we eerst op een plek waar we enkele rotsschilderingen konden bekijken. Wel even in 20 minuten erlangs rennen graag. Daarna was het alweer tijd voor de lunch, een buffet wat niet om over naar huis te schrijven was dus dat ga ik dan ook maar niet doen.

Gelukkig was er na de lunch tijd voor een boottocht in het prachtige waterrijke gebied (de Yellow River) van Kakadu en daar vermaakte de lokale gids ons met verhalen over zijn eigen jeugd in het gebied en deed hij vrij uitgebreid en beeldend na hoe je als mens door een krokodil verorberd wordt. En die zagen we ook volop, want er zaten e zoveel dat je iedere 15 meter wel eentje kon verwachten. Hier dus maar geen duik in het water  voor Mathijs.

Het gebied was echt prachtig, met vele soorten vogels, bijzondere planten en mooie vergezichten over de wetlands. Bijna op elke oever was wel iets bijzonders te zien en in de lucht vlogen veel roofvogels en andere kleurrijke exotische exemplaren. Ook apart waren de fluitende eenden, de whistling ducks, die dus niet in het water zwemmen, maar op de kant blijven zitten te fluiten.

Helaas moest er na de boottocht nog een kort bezoek worden gebracht aan een cultureel centrum (als het langer was geweest hadden we er wellicht nog wel iets van opgestoken). En toen moesten we alweer terug, nog een keer 3 uur in de bus zitten. Gelukkig maakte de maaltijd bij een Koreaans restaurant die avond weer veel goed van deze lange dag.

Op onze laatste dag in Darwin zijn we opnieuw richting Litchfield gereden en hebben we de ochtend gebruikt voor het Territory Wildlife Park in Berry Springs. Veel dieren die we nog niet hadden gezien, goeie uitleg bij met name een show waar allerlei soorten vogels zoals een curlew, diverse roofvogels, een Australische ooievaar en de zeer luidruchtige lorrekeets werden getoond die ook nog eens bijzonder goed getraind bleken te zijn. Daarna was het weer tijd voor een plons in het water (althans voor Mathijs, want ik verbrand levend bij dat soort dingen) bij het Berry Springs Nature Park. Deze natuurlijke waterpoelen zijn krokodil-vrij, dus we waren niet de enigen, maar het was eigenlijk nergens erg druk. Ook liepen er opvallend veel grote ibissen (zie foto) rond die hoopten op een hapje.

Een avond in Darwin is pas compleet als je de zonsondergang hebt gezien boven Mindil Beach, dus dat was een perfecte afsluiting van een paar daagjes Darwin. Vanochtend zijn we naar het vliegveld gereden, hebben we het vliegtuig naar Cairns gepakt en haalden we onze huurauto voor de komende 2 weken op, een heuze Holden Equinox, wie kent hem niet. Het blijkt een Australisch merk te zijn en hij ziet er verder keurig uit.

As we speak zit ik dit te tikken op ons balkonnetje van een klein huisje midden in het regenwoud iets ten Noorden van Port Douglas, wat we via AirBNB hebben geregeld. Af en toe ritselt er iets in het donker en horen we vreemde dierengeluiden, maar dat is een deel van de charme zullen we maar zeggen. De komende dagen verkennen we dit gebied ten Noorden van Cairns.

De kust tussen Cairns en Port Douglas

Bali en naar Darwin

Donderdagochtend hebben we een beetje rond gewandeld in Sanur, waar ons hotel ook is. We wilden nog een bepaalde tempel bekijken, maar die konden we om een of andere reden niet vinden. Je struikelt in Bali werkelijk over de tempels, en wij zoeken net de enige die onvindbaar is. Friet van Piet hebben we wel gevonden, en daar waren we niet eens naar op zoek.

Voor 's-middags hadden we een auto met chauffeur geregeld (kost iets van 6 euro per uur) om ons naar Uluwatu te brengen. Daar is namelijk één van de zes belangrijkste Hindoeïstische tempels op Bali. En nog belangrijker, het is een prachtige plek om de zonsondergang te ervaren. Het staat in alle reisgidsen, dus we waren niet de enigen (lees: het was er stervensdruk). Maar het was zeker de moeite waard. Op de weg terug - het was een uurtje rijden - dachten we nog even langs te gaan in een Cultureel park waarover ik gelezen had. Ze hebben daar een beeld van de god Vishnu van 120 meter hoog. Maar, het werd al donker, en de meeste activiteiten waren al gestopt, dus daar hebben we uiteindelijk vanaf gezien. Gelukkig had onze gids nog wel een vriend met een leuk restaurantje (ze hebben altijd vriendjes of neefjes), dus daar hebben we de dag afgesloten. Prima gegeten voor weinig geld.

Gisteren was onze laatste dag op Bali, en die hebben we deels doorgebracht met een tour naar het platteland van Bali. Heerlijk om even de stad uit te zijn, want je wordt toch wel een beetje gek van de drukte. Het verkeer is echt belachelijk, een eindeloze stoet van autos en vooral brommertjes. Ik geef Denpasar nog vijf jaar en dan is het helemaal vastgelopen. Maar de dorpjes zijn prachtig. We hebben een lokale markt bezocht waar onze gids ons liet zien wat uien en knoflook waren. En nog een heleboel andere dingen die we niet kenden, maar die ben ik weer vergeten. Daarna hebben we echte plattelands dingen gedaan, een beetje wandelen door de rijstvelden, vis proberen te vangen, wat Annet wel lukte en mij niet, dat soort dingen.

En de main event was een kookdemonstratie waarbij we samen met twee vriendelijke Balinese dames een lunch hebben bereid. Sate, gele rijst, vispakketjes, en wokgroenten. Annet was zo slim om te helpen met het raspen van de koenjit, dus die heeft nu nog gele vingers. En tenslotte mochten we het resultaat natuurlijk opeten en het was heerlijk!

Vannacht hebben we Bali achter ons gelaten en zijn we naar Darwin gevlogen. Tijd om Australië te gaan verkennen. We kamen om half zes vanochtend aan, dus we hebben praktisch gezien een nacht overgeslagen. Vanmorgen wat proberen te slapen en daarna Darwin verkend. Vanmiddag nog Crocosaurus Cove bezocht waar ze een heleboel krokodillen en reptielen hebben. Dat was niet echt memorabel (vooral overpriced).

Morgenochtend de huurauto ophalen en een dagje lekker rondcrossen rond Darwin. Voor maandag hebben we een dagtocht geboekt naar Kakadu National Park. Dat is best nog wel een eindje van Darwin, dus we worden om 6 uur opgepikt. But no worries mate.

Bali

We wisten het van tevoren, maar toch viel het wel tegen. Bali is gewoon ver vliegen. Maar na bijna 24 uur reizen en een overstap in Dubai kwamen we eergisteren aan en werden we door een mannetje in een luxe SUV naar ons hotel gereden rond 12 uur 's nachts. Het hotel is echt fantastisch, heerlijke grote kamer, een mooi zwembad en veel rust, want onder de 12 jaar kom je er ook niet in. ;-)

De eerste dag hebben we gebruikt om de directe omgeving van het hotel te verkennen. Opvallend is dat er overal tempeltjes en altaartjes zijn waar heel veel offers worden neergelegd en wierrook wordt gebrand. Ook op straat liggen voor winkels en huizen meerdere kleine mandjes met bloemetjes en andere spullen erin, want er wordt 3x per dag  gebeden en daar hoort steeds zo'n offer bij.

Via een kort weggetje naast het hotel sta je al aan het strand, waar allerlei eettentjes en nog meer winkeltjes met toeristenrommel te vinden zijn. Er staat een fijn briesje, dus dat het 29 graden is merk je eigenlijk daar niet. We hebben er intussen al heerlijk gegeten, vooral de rijsttafel (wat trouwens een Nederlandse uitvinding blijkt te zijn) van gisteravond was zeer de moeite waard.

Gisteren hadden we een dagtrip geboekt naar het midden van Bali. We werden door onze gids Dodi opgehaald en hij reed ons de hele dag van de ene naar de andere bezienswaardigheid, vergezeld door zijn vriend "Mr Smith" (geen familie) die ook gids wilde worden en nog Engels moest leren. Ik heb maar niet gezegd dat ik ook lerares Engels ben, anders ben je hele reis woordjes aan het oefenen weten we uit ervaring...

We reden naar een apen reservaat (Monkey Forest), waar Mathijs door diverse makaken werd beklommen. Gelukkig waren ze vrij rustig en bleven ze ook even goed zitten voor de foto.

Daarna reden we door naar Luwak koffieplantage, waar we hebben geproefd van de koffie die is gemaakt van door de civet kat uitgepoepte koffiebonen. Het smaakte eigenlijk best lekker, zeker vergeleken met de andere soorten koffie en thee die we verder nog konden proeven.







Een volgende stop was bij de rijstterassen van Tegallalang, waar we even van het schitterende uitzicht konden genieten, samen met een heleboel andere toeristen, die grotendeels ook met een eigen gids of in een klein busje werden rondgereden.



De lunch hadden we in Kintamani, een dorp aan de rand van de Gunung Batur vulkaan, met ene prachtig uitzicht op de vulkaan en het kratermeer. Het was een buffet met allerlei bekende gerechten die de plaatselijke Chinees ook heeft, maar dan allemaal net even lekkerder.

Na de lunch werden we naar de Tirta Empul tempel gereden, waar we een sarong omgebonden kregen en konden bekijken hoe een rij mensen langs verschillende waterbronnen in het water liep om allerlei zegeningen te ondergaan. De tempel was interessant en onze gids kon ook het een en ander vertellen over het Hindoeistische geloof.

Verder vond hij het vooral ook erg leuk om allerlei Instagram-waardige foto's van ons te maken, want die kon hij ook weer mooi gebruiken om reclame voor zijn tours te maken. We lieten het allemaal maar gebeuren, maar we hebben nog nooit zoveel foto's van onszelf tijdens een reis gehad...

Vandaag brengen we in de middag/avond een bezoek aan de Uluwatu tempel, die vooral bekend staat om de mooie plaatjes die je ervan kan maken tijdens zonsondergang. Morgen hebben we dan nog een tour geboekt waarbij we vooral het dorpse leven en het eten in Bali gaan ontdekken, met een bezoek aan enkele plantages en een heuse kookdemonstratie. Wordt vervolgd dus.

Bali en Australië!

Het is weer zover, we gaan weer een grote reis maken. Dit keer gaan we naar Australië en op de heenweg pakken we dan ook nog een paar dagen Bali mee. De route zal gaan van Bali naar Darwin in het Northern Territory, vervolgens met een binnenlandse vlucht naar Cairns in het Noord-Oosten. We zijn dan enkele dagen in de Daintree, een mooi tropisch regenwoud gebied ten Noorden van Cairns en vervolgens gaan we de kust langs naar beneden, van Cairns, naar Townsville, Mackay en Rosedale om uiteindelijk in Brisbane te eindigen. Daaronder wordt ons te ver en aangezien het daar winter is als we gaan, willen we wel graag een beetje zomerse temperaturen houden. Vanuit Brisbane vliegen we met een korte overstap in Dubai weer terug naar huis en dan hebben we er bijna 4 weken op zitten.
Op het plaatje zie je de route en we zullen hier tijdens de reis, die half juli van start gaat, verslag doen. Dus stay tuned!