Noord Wales

De derde plek waar we 4 nachten verbleven was Noord Wales, in Snowdonia, of Eryri zoals het tegenwoordig genoemd wordt in het Welsh. Onderweg erheen stopten we bij Wenlock Priory, een ruïne die we helemaal voor ons alleen hadden om te bezichtigen, lekker! We hebben een jaarkaart aangeschaft van English Heritage zodat we verder alles wat zij in beheer hebben gratis kunnen bezoeken.De kosten krijgen we er deze vakantie wel weer uit.

 

Wenlock Priory

Wenlock Priory

Meteen als je Wales binnenrijdt zie je overal op borden 2 talen, met het Welsh soms boven en soms onder, dus altijd even goed kijken wat er nou staat. Aan het Welsh is helemaal geen touw vast te knopen, met hele reeksen van medeklinkers achter elkaar en hele andere klanken dan in het Engels. Gelukkig spreken en schrijven ze hier ook gewoon Engels. Het huisje is van oorsprong een schattig klein kapelletje (Capel Bach) uit 1784 met dikke balken en muren en nog wat details die aan het oorspronkelijke gebruik herinneren zoals een hele dikke oude bijbel (in het Welsh), een kruis en een bord met de nummers van enkele hymnen aan de muur. Het is qua ruimte wel behelpen, want het staat behoorlijk vol en Mathijs stoot regelmatig zijn hoofd aan de spotjes in de keuken. Het ligt bijna aan het eind van een doodlopend weggetje waar je liever geen andere auto's wil tegenkomen, behalve als je een passing place hebt. Het is elke keer weer spannend of we zonder achteruit te moeten rijden het huisje weten te bereiken. Dat soort weggetjes hebben ze hier net even te veel.

Ons huisje, Capel Bach

Stijle trap naar de slaapkamer boven

De eerste ochtend was het prima wandelweer dus trokken we erop uit naar het meest westelijke puntje van Anglesey, een prachtig eiland aan de Noord West kant van Wales. Via een prachtig zandstrand bij Newborough liepen we naar een klein schiereilandje met een verlaten vuurtoren, een ruïne van een kerkje en enkele vuurtorenwachters huisjes. We waren niet de enigen, maar het werd nergens te druk. Die middag sloeg het weer om en goot het van de regen, dus na een korte stop in Beaumaris voor de lunch zijn we teruggegaan naar het huisje. Lekker met de kachel aan zitten lezen en spelletjes spelen is ook vakantie. En we hebben ook maar eens een was gedaan, alleen drogen wilde het vervolgens niet erg...

Plaatjes schieten

Prachtig uitzicht bij Newborough beach

Verlaten huisjes voor de vuurtorenwachters

De volgende dag regende het vrijwel niet meer en gingen we eerst naar Caernarfon, waar we 20 jaar geleden ook al een keer waren. Het kasteel hebben we deze keer alleen van buiten bekeken en in 1 van de oudste pubs van Wales gegeten. Al die geschiedenis hier is toch echt prachtig. Die middag dachten we kaartjes te hebben geboekt voor de Snowdon Mountain Railway naar de top van Mount Snowdon/Yr Wyddfa, dus reden we naar Llanberis. Helaas hadden we allebei de verkeerde datum in ons hoofd en bleken de kaartjes voor de dag ervoor te zijn. Toen goot het van de regen, dus dat was sowieso geen succes geworden, maar nieuwe kaartjes konden we ook niet meer regelen, want dit bleek wel 1 van de meest gewilde toeristische attracties van deze omgeving te zijn. Jammer dan. Als troostprijs liepen we een stuk langs het meer bij Llanberis, met mooie rustige plekjes om even van het uitzicht te genieten. We moeten nog maar een keer terugkomen dan om Mount Snowdon te bedwingen.

Caernarfon, met stadsmuur en kasteel

Dit hebben we dus niet gedaan

Uitzicht op het meer bij Llanberis

Vandaag was de laatste dag in Wales en we bezochten een "nepkasteel", Penrhyn Castle. Het werd in het begin van de 19e eeuw in Neo-Normaanse stijl gebouwd voor de rijke Pennant familie, die hun fortuin verdienden met de leisteen winning (hier overal terug te vinden) en suikerplantages op Jamaica. Van buiten een reusachtig grijs kasteel zoals je je een kasteel voorstelt en binnen pracht en praal. Wij houden er wel van. Na het kasteel maakten we een wandeling naar de Aber waterval waar we heerlijk in het zonnetje een paar sandwiches hebben verorberd en toen hadden we wel weer genoeg stappen gezet voor vandaag. Nog even langs de Morrisons (fijne supermarkt!) voor het avondeten zodat we niet nog een keer het smalle weggetje op en neer hoefden vanavond. 

Morgen rijden we naar ons volgende adres in de buurt van The Lake District, waar het waarschijnlijk erg druk zal zijn omdat het een hele populaire regio is voor de Britten zelf om vakantie te houden. We gaan het weer beleven!

Penrhyn Castle

Penrhyn Castle

Penrhyn Castle

Eetzaal in Penrhyn Castle

Drawing Room in Penrhyn Castle

Victoriaanse keuken

Aber Falls

The Cotswolds

Onze eerste dag in de Cotswolds bracht helaas een hoop regen met zich mee. Dus dan maar op zoek naar binnenactiviteiten. 's-Ochtends zijn we eerst naar Sudeley Castle gegaan, een groot kasteel met bijbehorende tuinen vlakbij Winchcombe, het plaatsje waar ons huisje vlakbij was. Het kasteel kent een rijke geschiedenis die zo'n 1000 jaar terug gaat, dus het leek handig ons eerst over die geschiedenis te laten informeren door een guide. Jammer genoeg betekende dit drie kwartier lang vooral heel veel namen die langs kwamen en die ik allemaal weer vergeten ben. King dit en Queen dat, Earl zus en Count zo. En King Henry de VIII, die heb ik nog wel onthouden. De enige van zijn geloof ik zes vrouwen die hem overleefd heeft, Queen Catherine Parr, ligt in de kerk bij het kasteel begraven. In het kasteel is van alles tentoongesteld van en over de velen van adel die er gewoond hebben. Henry VIII is er zelf maar één keertje geweest.

(deel van) Sudeley Castle

Queen Catherine Parr

Na een overpriced en underwhelming lunch in een pub zijn we 's middags doorgereden naar Tewkesbury om daar de plaatselijke abbey te bezoeken. En die was zeker niet underwhelming en ook niet overpriced (want gratis). Het is echt een prachtige abdij met binnen ook een hoop pracht en praal in de vorm van tombes, glas-in-lood ramen, en andere religieuze tierelantijnen.

Tewkesbury Abbey

De tweede dag in de Cotswolds was het weer een stuk beter, dus tijd om een wandeling te maken. Vlak langs ons huisje liep de Cotswolds Way, een langeafstandspad van 160 mijl. In het huisje hadden we een beschrijving gevonden van een rondje van een kilometer of 6,5 die onder andere over een deel van de Cotswolds Way liep. Een prachtige wandeling door de groene heuvels, en over de plaatselijke golfbaan. Vanaf het hoogste punt van de wandeling hadden we mooi uitzicht over onder andere de grootste plaats van enige betekenis in de buurt, Cheltenham. De routebeschrijving was ons niet helemaal duidelijk, dus de 6,5 kilometer werd uiteindelijk 8,5. Maar het was zeker de moeite waard. 

De Cotswolds Way

Na bijgekomen te zijn en gelunched te hebben in ons huisje gingen we op zoek naar de schilderachtige dorpjes met schattige huisjes met rieten daken en/of lichtgekleurde bakstenen waar de Cotswolds bekend om staat. De eerste stop was Bourton-on-the-Water, althans, dat was de bedoeling. Maar het was weekend, mooi weer, en de Britten hebben ook vakantie. En dus was het stervensdruk, zo druk dat we geen parkeerplaats konden vinden. Dan maar naar het volgende dorpje, Stow-on-the-Wold. Daar was het iets minder druk, en net zo schilderachtig. En ze hadden ijs, lekker. En het stond vol met mooie oude gebouwen en weer een mooie kerk. 

Stow-on-the-Wold

Als laatste stop van de dag zijn we nog naar de Broadway Tower gegaan, de hoogste toren van de Cotswolds! Wat we daar vooral van geleerd hebben is dat er niet veel erg hoge torens in de Cotswold zijn. Maar deze was wel schattig. Niet zo schattig dat we er 14 pond voor over hadden om erop te klimmen, maar wel om er even omheen te lopen om een paar plaatjes te schieten. En er was een café bij waar we lekker in het zonnetje wat gedronken hebben.

Broadway Tower

Onze laatste dag in het westen van Engeland hebben we nog een dorpje bezocht, Chipping Campden. Ook daar weer veel mooie oude gebouwen en huizen, allemaal in dezelfde stijl. Die Engelsen weten wel hoe ze hun geschiedenis moeten bewaren.

Chipping Campden

Wie ook van bewaren hield, en van verzamelen, was Charles Wade, een excentriekeling met teveel tijd en geld. Die kerel heeft zich een slag in de rondte verzamelt en alles is nu in zijn voormalige woning, Snowshill Manor, tentoongesteld. Dat wil zeggen, het grote huis was er eigenlijk alleen maar voor zijn verzameling, zelf woonde hij in een klein huisje ernaast. Een thema zat er niet echt in zijn verzameling, van modelschepen tot een enorme verzameling kostuums, en van antieke muziekinstrumenten tot de op één na grootste verzameling Samoerai-krijgers buiten Japan. Vreemd, maar wel leuk om een uurtje in rond te lopen.

En nu op naar Wales!

Kent en East Sussex

De kop is eraf! We hebben de eerste dagen in Kent doorgebracht in een prachtig huisje in een stukje bos bij een huis in Postling, een gehucht in de buurt van de Kanaaltunnel, waar we na 2 uur oponthoud toch nog naar de overkant wisten te komen. De konijntjes huppelden ons tegemoet toen we de weg naar het huisje inreden en elke dag hadden we ook even bezoek van een kitten, die luid jammerend voor de deur stond en om aandacht vroeg. Het was bijna alsof we weer een kat hadden, maar deze hebben we maar niet binnengelaten.

Boshuisje in Postling

Het drukke centrum van Postling

 

We hebben een paar dagen in de omgeving de toerist uitgehangen. De eerste dag reden we naar Dover om daar boven over de White Cliffs te lopen. Er zoemden en fladderden allerlei insecten en vlinders, want overal bloeiden wilde bloemen, prachtig! Oh, en de rotsen waren ook mooi. Daarna hadden we nog net genoeg puf om Dover Castle te bekijken, waar het nog niet druk genoeg was om vervelend te worden. En de zon scheen en het was een heerlijk temperatuurtje, kortom, eerste dag helemaal goed. Die avond aten we ook nog eens een van de beste maaltijden die ik ooit in mijn leven hebt gegeten in de Tiger Inn, niet ver van ons huisje.

White Cliffs of Dover

Dover Castle

St Mary's Church en Roman Lighthouse bij Dover Castle

Op dag 2 reden we naar Canterbury, waar we al wel eerder waren geweest, maar nu deden we een escapetour via de mobiel. Ik had dat vorige week ook met een personeelsuitje in Haarlem gedaan en dat was eigenlijk best leuk. Je loopt van punt naar punt via de kaart op je telefoon en moet bij elk punt puzzels oplossen of vragen beantwoorden. En daar hadden we dan 2 uur de tijd voor. Competitief als we zijn hebben we lekker ergens nog een bakkie gedaan en tikten we 2 uur en 6 minuten als eindtijd aan. Dan maar niet op de Hall of Fame.

Bootjes in Canterbury

The Crooked House, Canterbury

 

Die middag zijn we naar een dierenpark bij Canterbury geweest, Howletts, waar ze veel doen aan fokprogramma's van zeldzame rassen die ze vervolgens ook terugzetten in de oorspronkelijke omgeving waaronder gorilla's, bijzondere luipaarden en olifanten. Ze willen dat zelfs met een completen kudde olifanten van 14 stuks gaan proberen. 

Javaanse langoer bij Howletts

Op dag 3 reden we naar Rye, wat een van de best bewaarde Middeleeuwse Britse plaatsjes is. Het ligt op een heuvel in Oost Sussex en is lekker compact, dus je loopt er makkelijk het helemaal doorheen. De oude straatjes waren prachtig bewaard gebleven, er was geen flatgebouw te vinden. We keken er even rond in een klein kasteel aan de rand en hoorden meer over de geschiedenis bij een model van het plaatsje waar met behulp van licht en geluid een kleine show van werd gemaakt. Heel leerzaam. Het werd wel steeds bewolkter en toen we net weer in de auto zaten begon het te hozen. Dus de wandeling in de buurt van het huisje hebben we maar overgeslagen.

Mermaid Street in Rye

Prachtige huizen in Rye

Kerk en Court House in Rye

 

En toen was het tijd om door te rijden naar onze tweede bestemming, The Cotswolds. Vandaag reden we vlak langs Londen over de M25 en dat ging helaas niet zonder meerdere vertragingen. Halverwege zijn we gaan kijken bij het oudste model village van Groot Britannië, Bekonscot, een soort Madurodam dus, heel kneuterig, maar ook wel leuk. In de Cotswolds is het druk, want de Engelsen hebben ook net vakantie gekregen, maar ons 2e huisje ligt heerlijk afgelegen in de heuvels en vlakbij een mooi wandelgebied. We gaan ons hier wel weer vermaken de komende dagen.

Bekonscot Model Village

The Bothy, huisje bij Winchcombe

Uitzicht over een deel van de Cotswolds bij Winchcombe

Zomer 2023: Engeland en Wales

Deze zomer gaan we opnieuw richting het Verenigd Koninkrijk, waar we gewoon geen genoeg van kunnen krijgen. We hebben gedurende 3 weken op verschillende plekken weer via AirBNB huisjes geregeld en rijden via de Eurotunnel bij Calais met de eigen auto naar de overkant. Dat links rijden heeft Mathijs intussen al meerdere keren gedaan en dat gaat prima. Nadeel vind ik wil wel dat ik dan aan de "verkeerde kant" zit en al het verkeer op me af zie komen dus ook meer moet opletten, maar dat is een kwestie van wennen.

De route gaat van Zuid naar Noord en weer terug, van Kent naar de Cotswolds en met een zijsprong richting Noord Wales, wat we bij 2 vorige reizen al erg mooi vonden. Een ticket voor een tocht met een klein treintje naar de top van Mount Snowdon is nog op het nippertje geboekt, zo snel is dat uitverkocht. Na Wales volgen nog de Lake District en de Yorkshire Dales en dan rijden we met 1 tussenstop vlakbij de tunnel weer naar huis. Op elke plek blijven we 4 nachten, dus genoeg tijd om weer al het moois in de omgeving te zien. We gaan het weer beleven en als je het leuk vindt kun je hier weer meelezen.