maandag 8 augustus 2016

Van Portland via Olympic National Park naar Vancouver

Eergisteren hadden we een hele dag om Portland te ontdekken. Dat het daarbij tegen de 30 graden was mocht de pret niet drukken. Rond half 9 liepen we al rond, samen met vooral zwervers en verwarde types, dus dat was gezellig. Er was nog weinig te doen, tot we om 10 uur aan een geboekte stadswandeling begonnen. Die was heel geslaagd. Bij gebrek aan veel geschiedenis werd er van alles verteld over kunstobjecten die overal in het centrum te vinden zijn. Portland staat verder vol met bomen, wat het best
vriendelijk maakt, ondanks de toch wel erg vele zwervers. Wat ook leuk is zijn de vele foodtrucks en brouwerijen waar Portland om bekend staat. Oh, en niet te vergeten, het kleinste stadspark ter wereld (zie het kleine bloemperkje wat midden op een drukke weg staat). Onze gids die ochtend kon overal erg leuk over vertellen dus de 2,5 uur waren zo om.

Aan de waterkant hield de wandeling op en die middag pakten we de tram voor een ritje naar het
park buiten het centrum met daarin onder andere de Rose Garden. Hier worden nieuwe rozensoorten gekweekt en kun je tussen honderden soorten rondlopen. Het was intussen behoorlijk warm geworden, dus wij zochten vooral de bomen op, waar helaas wat minder rozen onder groeiden. Na een hele dag sjouwen hadden we het ook wel een beetje gezien. 's Avonds hebben we nog wel erg lekker Thais gegeten in de buurt van het hotel.

Vanuit Portland reden we naar de kust, waar het aanzienlijk koeler werd. Boven de 20 graden kwamen we nauwelijks meer, maar dat is helemaal niet zo erg, want de airco in de auto besloot er hier mee op te houden. Heel fijn dat dat niet eerder gebeurde. Tijdens de rit hebben we een uitzichtpunt bezocht waar vandaan je o.a. de hoogste vulkaan (ruim 4300 meter) hier in de omgeving kon zien, Mount Rainier. Hier het zoekplaatje, met in het kader, als je heel goed kijkt, de vulkaan. Deze is trouwens vrij rustig, maar Mount St Helens, die we ook nog heel even in de verte konden zien, is in 1980 nog uitgebarsten. De hele omgeving lijkt hier te bestaan uit vulkanen en aanverwante natuurverschijnselen, al vanaf de omgeving van Yellowstone.

Ons doel voor de laatste 2 nachten in de VS was Port Angeles, een kustplaats van redelijke omvang, maar met weinig bijzondere bezienswaardigheden. Het ligt aan de Strait of Juan de Fuca, een stuk zee tussen de VS en Canada en aan de overkant konden we Vancouver Island zien liggen, waar we in 2012 zijn geweest. Iets verderop langs de kust was nog een bijzonder gevormde landtong, Dungeness Spit, waar veel bijzondere vogels te vinden zijn en waar je een heel eind langs de zee kan lopen. Dat hebben we dus eerst maar eens gedaan om het uitgebreide ontbijt weg te werken.

Hoewel Port Angeles niet zoveel bijzonders te bieden heeft, heeft het wel een groot voordeel qua locatie: het ligt vlakbij Olympic National Park, het laatste park dat we zeker wilden bezoeken. Het park is anders dan we gewend waren. Hier kan je niet doorheen rijden, maar langs de rand zijn enkele ingangen waar je het park een stukje in kan rijden. Eerst gingen we naar een prachtig uitzichtpunt, Hurricane Ridge, waar je de imposante bergketen van het park mooi kan zien liggen. Het was hier rond de 10 graden, dus moesten we toch maar iets warms aantrekken. We hadden geluk met het uitzicht, want een half uur later trok het helemaal dicht, dus zijn we de berg maar weer af gereden.


Een ander mooi punt aan de rand van het park was (jawel) alweer een waterval. Onze verzameling van deze reis is best groot geworden. Voor de Marymere waterval moesten we een vrij steile klim maken, maar gelukkig zat er wel een leuning naast het pad. De ligging van de waterval is prachtig, middenin het gematigde regenwoud dat we al eerder in het Noorden van Nieuw Zeeland hadden gezien. Enorme bomen vol met mossen en "lichen" met daaronder veel varens, een prachtige groene omgeving.

Qua restaurants heb je in Port Angeles alweer dezelfde eentonige reeks van fast-food zaken, waar we grotendeels met een grote boog omheen zijn gereden. Via Tripadvisor gaan we steeds op zoek naar iets aardigs en deze keer hadden we echte mazzel. Precies tegenover ons hotel zat een restaurant met hele goede recenties, dus daar hebben we meteen maar beide avonden gegeten. Heel veel vis op het menu, want dat hebben ze hier aan zee natuurlijk in overvloed en ook nog eens groente erbij! Voor Amerikaanse begrippen echt bijzonder. Toen we erheen liepen stak er ook net een hertenfamilie de weg over. Die hebben we hier vrij veel gezien, alleen dan meestal in het bos. niet midden op straat.

Vandaag reden we het laatste stuk van de reis, naar Vancouver. Onderweg moesten we ook nog ergens met een veerboot, maar dat verliep allemaal zonder problemen. Het dorpje waar de boot vertrekt is Port Townsend, waar nog verschillende stenen gebouwen van het einde van de 19e eeuw staan. Dan is het voor Amerikaanse begrippen dus "historic". Het landschap was afwisselend, met veel water en eilanden die door bruggen met elkaar verbonden zijn. Vancouver kennen we van een vorige reis, dus daar hebben we verder weinig bijzonders over te vertellen, Morgen vliegen we weer naar huis!

donderdag 4 augustus 2016

Via Idaho en Walla Walla naar Portland

Onze laatste avond in West Yellowstone hebben we nog maar eens een echt Amerikaans evenement bezocht, de rodeo! Het was wel geinig en best wel fout tegelijk. Echt diervriendelijk kwam het niet over om paarden en stieren een of andere riem om te doen die pijn doet zodat ze flink gaan springen en draaien en doen zodat de berijder er vanaf valt. Ze kunnen wel verdomd goed paardrijden die cowboys en cowgirls. En veel Amerikaanser kon het niet, het begon met de Amerikaanse vlag en het volkslied (iedereen gaat staan met de hand op het hart). En de veteranen werden allemaal gevraagd op te staan en kregen een applaus. Dus.

Maar tijd om Yellowstone te verlaten en verder Amerika in te trekken. Idaho was de volgende staat die we aandeden. Twin Falls, Idaho wel te verstaan. Een doorsnee Amerikaans stadje waar het freaking hot was. In Idaho is het dan ook vooral dor en droog, en waar het groen is daar kun je er vergif op innemen dat er geïrrigeerd is met gigantische rijdende sproeimachines. Die machines rijden in rondjes met als gevolg dat er allemaal grote groene cirkels in het landschap ontstaan.


Ons hotel in Twin Falls lag op een steenworp afstand van ons favoriete Amerikaanse restaurant, Applebee's. We konden het letterlijk zien vanaf de ingang van het hotel. Maar denk niet dat je er even heen kunt lopen, zo werkt dat niet in de U.S.A. Het land is gewoon niet op voetgangers ingericht, dus probeer die drukke weg maar eens over te komen. Dus op zijn Amerikaans maar 200 meter met de auto om te eten, en vervolgens 100 meter verder om naar de supermarkt te gaan.

De reden dat we in Twin Falls waren was niet Twin Falls, alhoewel er nog wel een waterval was die even moesten bekijken natuurlijk. De reden was dat het Craters of the Moon National Monument and Preserve er in de buurt is. Nou ja, in de buurt, het bleek toch nog anderhalf uur rijden. Maar het was de rit wel waard, wat een bizar landschap. Geen idee of de maan er zo uitziet, maar het zou me niks verbazen. Gelukkig waaide het er ook flink, zodat we niet zoveel last van de warmte hadden. Best wel indrukwekkend.






Op de weg terug vanuit het maanlandschap naar Twin Falls hebben we nog een bezoek gebracht aan de Shoshone Indian Ice Caves waar je een guided tour van ruim een half uur krijgt door een grot met ijs. En veel meer dan dat was het eigenlijk ook niet, een grot met ijs. Door een bepaalde luchtstroom is het continu -2 graden in de grot en ontstaat er een laag ijs. Niet heel bijzonder, wel even lekker verkoelend.

Vanuit Twin Falls zijn we verder gereden naar McCall, een toeristisch plaatsje aan een meer in Idaho in een prachtige omgeving. Zowaar een gezellig dorpje zoals je die niet veel ziet in Amerika, met een hoofdstraat met restaurants en winkeltjes. Maar denk niet dat Fu Yong bij de plaatselijke Chinees in de verste verte iets met Fu Yong Hai te maken heeft zoals wij dat kennen. Niet echt een aanrader :( En het Super 8 motel bleek muren van papier te hebben zodat we de gesprekken van de buren en de Star Wars film op tv om 2 uur 's-nachts letterlijk konden volgen. Een hele slechte nacht dus, maar dat was de eerste tot nu toe, dus we klagen niet.

Onze volgende stap was Walla Walla, en eigenlijk was de enige reden om daar te stoppen het feit dat het halverwege naar Portland ligt en het te ver was om in één dag naar Portland te rijden. Walla Walla was verder niet zo bijzonder (we hebben nog wel het lokale museum fort bezocht), de weg er naartoe en vandaan wel. Honderden kilometers lang een kurkdroog landschap met oranje-bruine heuvels en harde wind. Aan de ene kant heel saai, aan de andere kant indrukwekkend.

Onze bestemming vandaag was Portland, naar het schijnt de "most livable city in the U.S.A." Op een kleine honderd kilometer voor Portland ligt Mount Hood, een (actieve) vulkaan die we al op honderd kilometer afstand konden zien, aangezien het de enige hoge berg in de wijde omtrek is. Een heel bijzonder beeld. Onderweg ook nog een paar watervallen bezocht, en in de loop van de middag kwamen we voor het eerst in lange tijd weer in een stad. Dat was weer even wennen al die drukte. Voor morgenochtend een "Best of Portland" walking tour geboekt.

maandag 1 augustus 2016

Wist je dat....

- we intussen alweer over de helft van onze reis zijn?
- we dat wel heel jammer vinden?
- we vandaag tegen onze principes in voor de 2e keer bij hetzelfde restaurant in Twin Falls hebben gegeten?
- we dat deden omdat het gewoon hartstikke goed eten is bij Applebees?
- dit 1 van de weinige restaurants is met voldoende groente op het menu?
- je hier wel erg veel fast-food restaurants hebt die allemaal hetzelfde op het menu hebben, namelijk hamburgers?
- dit bijvoorbeeld zijn: Arby's, Wendy's, A&W, Jack in the Box, McDonalds, Burger King, DairyQueen of Denny's?
- Mathijs gisteren bij A&W een cheesy corn dog heeft geprobeerd?
- deze bijzonder smerig was?
- je ook nergens frisdrank zonder suiker kan vinden, behalve water?
- we intussen al liters water per dag hebben weggewerkt?
- we dit koel houden in een piepschuimen koelbox in de auto die we elke dag met ijs vullen?
- je zakken met ijs bij ieder tankstation kan kopen?
- we bij een mega supermarkt in Twin Falls onze ogen hebben uitgekeken?
- je allerlei levensmiddelen uit grote apparaten kon halen?
- er alleen al 35+ soorten cornflakes in die apparaten te vinden waren? En hondenbrokken? En snoep? En koffie?
- er een apart apparaat was voor honing en soorten olie?

- de enorme consumptiemaatschappij hier nog nadrukkelijker aanwezig is dan in Nederland?
- we af en toe ook een beetje kriegel worden van de over-vriendelijke mensen? "Hi, how are you doing today?"
- dat altijd nog wel beter is dan wat je in Nederland in restaurants of winkels tegenkomt?
- we elke dag om half 7 opstaan?
- dat we dat morgen ook weer gaan doen om naar McCall door te rijden?
- de blogpost van vandaag een resultaat is van het feit dat Mathijs geen zin had om iets over onze avonturen in het Craters of the Moon National Park te schrijven?
- hij dit ergens in de komende dagen nog wel zal inhalen?

vrijdag 29 juli 2016

Yellowstone National Park


Na een nachtje in de hoofdstad van Montana, Helena, zijn we snel doorgereden naar het Zuiden, want Helena was niet zo bijzonder en in het Zuiden wachtte Yellowstone, het hoofddoel van onze reis waar we 3 dagen voor uitgetrokken hebben. Onderweg erheen stopten we nog in Nevada City en Virginia City, twee kleine plaatsjes waar de gebouwen uit de goldrushtijd (die slechts 5 jaar hier woedde tussen 1863 en 1868) nog aardig bewaard zijn gebleven. De plaatsjes waren voor toeristen leuk opgezet en er waren genoeg kneuterige winkeltjes en huisjes om even in rond te kijken, maar de mooie natuur lokte, dus door naar Yellowstone!

In het dorp West Yellowstone hadden we voor 4 nachten een hotel zodat we veel tijd in het park door konden brengen. Het staat bekend om zijn natuurschoon, vele diersoorten zoals bizons, beren, rendieren en roofvogels en die hebben we vrijwel allemaal ook gezien. Het meest bijzondere aan Yellowstone is wel dat het eigenlijk 1 grote vulkaan is waarop het ligt. De aarde eronder is voortdurend in beweging en op veel plekken zijn er geologische fenomenen als geisers, fumarolen (even googelen) en bronnen met kokend water of bubbelende modder. Daarin leven soms weer bacteriën die allerlei kleuren krijgen, zoals fel oranje. Op allerlei plekken in het landschap zie je ineens weer stoom uit de grond omhoog komen en ruik je een vieze zwavellucht.


1 van de hoogtepunten in het park is de geiser Old Faithful, die iedere anderhalf uur begint te spuiten. Daar moesten we dus wel even langs, en we hebben meteen ook maar even de dichtbij gelegen Old Faithful Inn bekeken, een gigantische houten constructie voor toeristen uit het begin van de 20e eeuw toen het park steeds meer bekend werd. De uitbarsting van Old Faithful was leuk om mee te maken, maar de honderden mensen die er omheen stonden maakten het toch iets minder uniek...

Een ander hoogtepunt in het park is de Canyon of the Yellowstone, waar enkel prachtige watervallen zich in een diepe afgrond storten. De rotsen zijn bont gekleurd en grillig gevormd. Ook hier weer veel toeristen, maar om een mooi plaatje te schieten was er gelukkig nog genoeg ruimte over.

Morgen rijden we door naar het Zuiden, naar Twin Falls. Tot nu toe was de temperatuur van tegen de 30 graden nog net te doen, maar vanaf nu belooft het toch wat heter te worden. Gelukkig zit er airco in de auto en we hebben een piepschuimen koelbox achterin die we elke ochtend met ijs vullen. Geweldige uitvinding!
Hier nog wat extra plaatjes van Yellowstone. Echt ongelofelijk prachtig!!


dinsdag 26 juli 2016

Glacier Park en bisons

Gisteren was het tijd om ons eerste nationale park te bezoeken, Glacier National Park. Daar moest natuurlijk voor betaald worden, en we hebben meteen maar een pas gekocht waarmee we alle nationale parken kunnen bezoeken. We gaan nog meer parken bezoeken en we hadden berekend dat dit het goedkoopste zou zijn (80 dollar). De manier om Glacier te bezoeken is door een "scenic road" van ongeveer honderd kilometer te rijden met de prachtige naam "Going-to-the-sun Road". En dat bleek inderdaad een prachtige weg te zijn, met na iedere bocht weer een nieuw mooi uitzicht op bergen en gletsjers. En we hebben onze eerste beer gespot langs de weg! Helaas zijn er van de meer dan honderd gletsjers die er waren nog maar vijfentwintig over, en waarschijnlijk zijn er in 2030 helemaal geen gletsjers meer over. Dus mocht je nog steeds niet overtuigd zijn van het feit dat het klimaat verandert dan moet je over 15 jaar maar eens naar Glacier Park gaan om daar geen gletsjers te zien.

De "Going-to-the-sun Road" is maar een paar maanden per jaar geopend (de rest van het jaar is hij onbegaanbaar) en het gevolg daarvan is dat het wel een behoorlijk drukke weg is. Maar echt een probleem is dat niet, want het is geen weg waar je snel overheen wilt rijden. En er zijn heel veel plekken om te stoppen om even een foto te maken. Bij het hoogste punt van de weg, Logan Pass op 2025 meter, is zelfs een grote parkeerplaats. Helaas is die niet groot genoeg om de juli-drukte te verwerken dus die plek moesten we noodgedwongen overslaan.

Terug in Columbia Falls hadden we nog even de tijd om de Montana Vortex and House of Mystery te bezoeken. Hun eigen website zegt er dit over: "The Montana Vortex is a genuine quantum or gravitational anomaly that may re-define the laws of physics and nature." Yeah, right. In Nederland noemen we dit een tourist trap. Volgens de guide - in ieder geval geen slechte goochelaar - zouden mensen groeien en krimpen afhankelijk van waar je je in de vortex bevindt. En er was natuurlijk een bijzonder energieveld blah blah bullshit. Maar de House of Mystery was wel geinig. Annet heeft er een foto van mij gemaakt. Hij is een beetje wazig, maar dat krijg je met die rare energievelden...

Vandaag hebben we Columbia Falls weer achter ons gelaten en zijn we op weg gegaan naar Helena, onze laatste tussenstop onderweg naar Yellowstone. Via een kleine omweg kwamen we ook nog bij de National Bison Range langs. En een gelegenheid om dit echt Amerikaanse beest van dichtbij te bekijken laten we natuurlijk niet voorbij gaan. En het zijn indrukwekkende beesten die bisons, daar wil je geen ruzie mee hebben.

Verder was het vooral snelweg rijden waarbij we nog even gestopt zijn voor een stevige lunch in een echte Amerikaanse diner. Onderweg werd wel duidelijk dat we ons hier diep in Bible Land begeven, want om de paar kilometer staat er een gigantisch bord met de tien geboden. En in het centrum van Helena staat een gigantische kathedraal en er omheen nog een stuk of zes kerken. Amen. Morgen richting Yellowstone!






zondag 24 juli 2016

Calgary en Big Sky Country

Eergisteren zijn we aangekomen in Calgary om onze rondreis door het Noord Westen van de VS te starten. Het bleek goedkoper te zijn om naar Canada te vliegen en daar een auto te huren dan in de VS, dus even een zijsprong hadden we daarvoor wel over. We hadden een vlucht zonder problemen en omdat we in de middag vlogen hadden we 1 heeele lange dag totdat we rond 8 uur 's avonds tollend ons bed in doken.

Calgary is een niet heel bijzondere stad, maar wel vriendelijk en schoon en met veel horeca aan het stuk voetgangersgebied waar we in ons hotel vlakbij zaten. Genoeg te kiezen dus om te eten en drinken. We hebben 1 dag gehad om de stad te verkennen en die hebben we besteed aan een flinke wandeling door de stad en het park en een kijkje over de stad vanaf de Calgary Tower.



In de middag maakten we met de tram (prima service!) een tocht de stad uit naar het Heritage Park, een openluchtmuseum met voor Canadese begrippen bijzonder oude gebouwen van rond 1900. Overal liepen mensen rond in kleding uit die tijd die uitleg gaven over wat er te zien was en hoe men in "ye olden days" leefde. Helaas waren de prijzen wel aan de huidige tijd aangepast, maar het was wel een aardig uitstapje voor een stad waar verder niet zo heel veel spectaculairs te zien is.

Vanochtend zijn we in onze huurauto (een Hyundai Tucson voor wie het wat zegt) naar het Zuiden gereden. Volgens de verhuurder een "small suv", maar voor ons een vrij grote wagen toen we hem op Calgary Airport ophaalden. Maar als je hem dan vervolgens tussen alle Canadese pickups ziet staan is het maar een nietig dingetje. Maar we doen het ermee en hij bevalt prima.

We passeerden zonder al te veel problemen de Amerikaanse grens, we moesten alleen even naar binnen om onze vingerafdrukken en een foto te laten registeren. Ze willen hier echt alles van je weten, want al voor vertrek moesten we ook een ESTA-formulier invullen waarop je gegevens over je werk, je ouders en gezondheid moet invullen. Ook willen ze graag weten of je terroristische neigingen hebt en of je van plan bent bommen mee te nemen. Dat zal ze wel afschrikken, die terroristen!

We reden na de grens Montana binnen, de staat die de naam Big Sky Country heeft meegekregen door zijn uitgestrekte landschap en de enorme lucht erboven. We reden langs de rand van het prachtige Glacier National Park, waar we morgen dwars doorheen zullen rijden over de "Going to the Sun Road". Onderweg zagen we al prachtige bergen, meren en ander natuurschoon, dus dat belooft wat. Onze 1e overnachtingsplek is Columbia Falls aan de westkant van het nationaal park en de hele omgeving is vooral op toeristen ingericht. Heel handig als je toerist bent, maar zo in het hoogseizoen dus ook drukker dan we onderweg meegemaakt hebben. Dat wordt morgen misschien wel file rijden door het park.

zaterdag 2 juli 2016

Op avontuur in de VS

Het is weer zover. In juli vertrekken we voor bijna 3 weken naar het Noord-Westen van de Verenigde Staten. We vliegen heen naar Calgary en terug vanaf Vancouver, maar zijn verder niet veel in Canada, waar je op dit blog meer over kan vinden van onze reis in 2012. Hieronder zie je de route die we gaan volgen. Als we een beetje door kunnen rijden redden we dat volgens Google Maps in 36 uur, maar wij doen er dus wat langer over.
We reizen door de staten Montana, Idaho, Wyoming, Oregon en Washington en komen onder meer door Glacier National Park, Yellowstone National Park, Twin Falls, Craters of the Moon, Portland, Olympic National Park en Vancouver. Kortom: een reis vol natuurschoon, geisers, gletsjers, uitgestrekte landschappen, oude goudzoekersstadjes, beren, cowboys en indianen. Amerikaanser kan het bijna niet!
We hebben het nu zo ingesteld dat als er hier op het blog een post geschreven is, dit automatisch op Facebook gemeld wordt. Dus vind je het leuk om onze avonturen mee te beleven, klik dan op de link die er op Facbook steeds verschijnt. We hebben onderweg als het goed is regelmatig internet in de hotels, dus we zullen regelmatig posten en ook reacties vinden we heel leuk om te lezen. Dus hou dit blog of Facebook in de gaten voor een volgend bericht!