Weer thuis

Woensdagavond waren we weer thuis, na een lange terugreis van Los Angeles, via Londen. Gelukkig hadden we verder geen noemenswaardige vertragingen (alleen die file op de A9 vanaf Schiphol) en intussen zijn we aan het bijkomen van alles. Het slaapritme is nog wat verstoord en de was moet ook nog verder gedaan worden, maar we zijn al vrij snel weer in onze oude gewoontes teruggevallen. Net of je niet bent weggeweest. De katten waren erg blij ons terug te zien en nog steeds lopen ze de hele tijd achter ons aan en zet eentje het 's nachts op een miauwen als wij proberen te slapen, maar ook zij zullen wel snel weer gewend zijn.

Als we terugkijken dan hebben we mooie dingen gezien en gedaan, waarvan een paar hoogtepunten:
- de dag rond Queenstown met de 4wd van Pure Glenorchy
- het Otago schiereiland bij Dunedin met de pinguins en albatrossen
- de dag naar het onbewoond eiland bij Fiji
- de helicoptervlucht bij Franz Josef (hoewel we daar meer hadden gehoopt te zien)
- de boottocht bij de Bay of Islands

Van alle hotels was dat in Fiji wel het mooist (maar ook het duurst) en verder was Skycity in Auckland voor herhaling vatbaar vanwege de hele ruime kamers en de centrale plek. We kunnen iedereen Nieuw Zeeland aanraden als ideaal vakantieland. Veel ruimte, aardige mensen, prachtige en afwisselende natuur en rustige wegen. En ze spreken er ook nog een taal die je kan verstaan (hoewel het accent wel even wennen is). Wat wil je nog meer? Fiji is vooral leuk als je wil ontspannen, maar dan kun je het beste tussen mei en oktober gaan. En de tour van Warner Bros studios was echt de moeite waard als je zoals wij van film en tv houdt.

En nu? Even omschakelen en dan maandag weer aan het werk, maar met onze gedachten zijn we nog ver weg. We zijn stiekem alweer aan het nadenken over de komende zomervakantie, dus dit blog zal ook zeker een vervolg krijgen. Bedankt allemaal voor het meelezen en meeleven en voor alle reacties die we hebben gehad. We hebben een mooie tijd gehad en zullen hier nog lang aan terugdenken.

Sterren spotten

Gisteren was een leuke dag in Hollywood. Eerst zijn we naar Warner Brothers gereden waar we een VIP tour van 2,5 uur hebben gedaan over het studioterrein. Daar moesten we toch wel wat sterren kunnen spotten zou je denken, maar het is gebleven bij 2 hoofdpersonen uit Big Bang Theory, wat wij eigenlijk nooit kijken omdat het niet zo grappig is. Maar goed, niet getreurd, we zijn wel geweest op de set van The Mentalist en Two and a Half Men en ik heb op de bank gezeten van het cafe uit Friends, Central Perk, wat wel mijn favoriete serie is. Verder reden we rond door namaak straten en keken we rond in huizen die o.a. voor The Gillmore Girls worden gebruikt (wat we ook nooit kijken). We kregen veel uitleg over hoe een film maken in z'n werk gaat en in een museum was er een hele verdieping over alleen maar Harry Potter. Ik was happy. :-)

Het is echt een enorm terrein van Warner, met allerlei grote hallen waar complete set worden gebouwd, een  enorme collectie "props", oftewel spullen die ze gebruiken om sets aan te kleden en een hele reeks sound studio's, waar grote films zijn opgenomen. In de namaakstraten werd hier een daar gewerkt aan sets en werden parkeermeters, straatlampen en deurknoppen geïnstalleerd om de straat echt te laten lijken. Ook was er nog een aparte hal waar allerlei auto's en motoren uit o.a. The Matrix, Harry Potter en The Dukes of Hazzard stonden. Daar mochten we ook nog even voor een groen scherm poseren met een toverstaf en aan het eind kregen we een bijzonder foute foto van ons beide mee. Die kunnen we bewaren bij de foute foto uit Hong Kong.

Gistermiddag hadden we een hele late lunch bij Venice Beach en hebben we daar nog wat rondgelopen tussen de stalletjes vol foute kettinkjes en kraaltjes, nog foutere schilderijen, rasta petjes, tattoo shops en winkels waar ze leurden met "medicinal marihuana". Er werden nog ergens opnames gemaakt voor een reclamespotje dus daar hebben we ook nog even gekeken. Verder was het een rustige avond, met een prachtige zonsondergang boven de Stille Oceaan op Santa Monica beach.

En nu zit de reis er dus zo goed als op. Helaas moeten we nog wel een stukje vliegen. Eerst zo'n 10 uur naar Londen en dan nog 4 uur wachten en naar huis. We hopen morgenmiddag rond 5 uur te landen. Zal wel even weer wennen zijn, kou, regen, winter, maar verder is het altijd ook weer leuk om iedereen weer te zien en onze katten te kunnen knuffelen. Tot in Nederland dus!

LA verkennen

En daar waren we weer! Gisteren zijn we aangekomen in LA na een vliegreis van bijna 10 uur. We vertrokken om 11 uur 's avonds en kwamen dezelfde dag om 12 uur 's middags aan. Extra dagje vakantie dus. Bij aankomst konden we vrij snel een busje van het autoverhuurbedrijf vinden en hebben we nu voor 3 dagen de beschikking over een Dodge, natuurlijk zilvergrijs. We rijden weer aan de goeie kant van de weg en omdat we ook even een Garmin apparaat erbij hadden geregeld waren we zonder omrijden al vrij snel in ons hotel in Santa Monica.

De plek van ons hotel (zie links) is prachtig, centraal in Santa Monica, 1 straat verwijderd van 3rd street promenade, het voetgangersgebied vol winkels en restaurants. Nadeel van zo'n plek is wel dat het er op zaterdagavond erg onrustig is op straat, dus het duurde wel even voor we de slaap konden vatten. Beetje jetlag is er ook nog bij, maar desalniettemin stonden we vanochtend weer vroeg op om te genieten van ons "complimentary continental breakfast". Gisteren toen we aankwamen vonden we het al wat vreemd dat de dame achter de receptie wees naar een hoekje in de hal waar we zouden ontbijten en vanochtend troffen we daar 2 kannen koffie en thee en 1 vitrine met onbelegde broodjes aan. Dat was het ontbijt. We weten dat dit in de VS ook veel beter kan, dus zijn we meteen maar even de hoek om gelopen waar we een ommeletje konden bestellen.

We dachten dat het een goed idee zou zijn om de hop-on-hop-off bus te nemen, want die ging uiteindelijk de hele stad door. Maar al snel kwamen we erachter dat 13 graden toch echt wel fris is als je bovenin zit en we al met al 4 uur in die bus moesten zitten om alles te zien en dus zijn we niet verder gegaan dan Rodeo Drive waar we even hebben gespeurd naar beroemdheden, maar niks bijzonders hebben gezien, behalve vele andere toeristen zoals wij die bij iedereen met een zonnebril en een petje zich afvroegen welke ster erachter schuil zou kunnen gaan. Terug in de bus werden we beziggehouden met allerlei feitjes over locaties die we tegenkwamen en in welke films die zoal te zien waren. Er was nog een vreemde obsessie met OJ Simpson te bespeuren, want tot 3 keer toe in het commentaar werd er wel weer aan iets gerefereerd wat met hem en zijn rechtszaak te maken had.

Terug bij het hotel hebben we de auto gepakt en zijn we naar Hollywood Boulevard gereden. Hier waren we 10 jaar geleden ook al eens, maar nu hebben we nog maar een keer de Walk of Fame voor een deel afgelopen. Wel lastig om mensen te ontwijken trouwens, als je steeds naar beneden loopt te kijken. We hebben ook het "Ripley's Believe it or Not" museum bezocht, met allemaal bizarre zaken zoals enge foto's van mensen die doorboord waren door buizen en het hadden overleefd, een echt "shrunken head" van een kanibalenstam en mensen die de raarste dingen konden doen met hun tong (don't ask). Bij het Chinese Theatre waren nog wat hand- en voetafdrukken van grootheden te vinden, waaronder die van "neef" Will Smith, dus even kiekje gedaan. En niet te vergeten "held" Steven Segal. En toen werd het om 5 uur ineens donker! Echt erg vroeg, dus in het donker zijn we weer teruggereden naar het hotel.

Vanavond lekker gegeten bij Yankee Doodle's (niet te verwarren met hetzelfde restaurant uit Assen) en daarna aangeschoven voor een bakkie bij The Coffee Bean, want daar heb je gewoon 2 uur gratis internet. En de koffie is ook best te drinken. Straks eens kijken of we de slaap kunnen vatten. Voor morgen zijn er wat vage plannen voor Warner Bros Studios en verder zien we wel weer.

Hello Netherlands!

Wanneer het personeel van het hotel je begint aan te spreken met “Hello Netherlands” dan weet je twee dingen: er komen hier niet heel veel Nederlanders, en het wordt tijd om weer ergens anders heen te gaan. Dat laatste wordt ook ingegeven door het weer, want dat wordt er niet beter op. We hebben de eerste dagen hier nog geluk gehad met het weer, want inmiddels regent het de afgelopen twee en een halve dag al af en aan. Af en toe komt het met bakken de lucht uit.

De afgelopen twee dagen hebben we dan ook bijzonder weinig gedaan. Een beetje lezen, een beetje zwemmen, een hapje eten in Port Denarau, een beetje gamen, filmpje kijken, dat soort werk. Weinig noemenswaardig, of het moet mijn aansteker zijn die spontaan een gigantische steekvlam produceerde. Gelukkig was de schade niet meer dan een paar verschroeide haren op mijn arm. Echt een Hong Kong kwaliteit aansteker. Gisteravond hebben we nog wel heerlijk gedineerd in het meest chique restaurant in het resort. Was niet goedkoop, prijzen vergelijkbaar met een Nederlands restaurant, maar wel erg goed.

Vanavond nemen we de tijdmachine naar Los Angeles. We gaan zaterdagavond weg en komen zaterdagmiddag aan, toch wel een vreemd idee. De weersvoorspelling voor LA is gelukkig wel goed, 17 graden met een zonnetje. Dus daar gaan we ons nog wel een paar dagen vermaken, en geleidelijk weer richting Nederlandse tijd en klimaat.

De bergen van Fiji in

Vanochtend hadden we een privé excursie in een auto met 4-wiel-aandrijving met een gids en chauffeur geboekt. Dat was een goeie keuze, want zo hebben we toch wat meer gezien van het hoofdeiland dan alleen de toeristenresorts. We gingen eerst langs de markt in Nadi, waar heel veel soorten groente en fruit werden verhandeld en waar je voor weinig een grote hoeveelheid bananen, ananas, limoen of chilipepertjes in allerlei soorten kon kopen. Er was nog een kleine visafdeling bij, waar het niet zo fris rook, dus die hebben we snel verlaten, maar al dat exotische fruit was interessant om te zien. Onze gids legde bij alles uit wat je ermee kon doen en in wat voor gerechten het gebruikt werd. Heel interessant allemaal.

Daarna gingen we het binnenland in en reden we omhoog de heuvels in, via een onverharde weg. Dat was behoorlijk hobbelen en schudden, maar onze chauffeur was heel goed en we kwamen heelhuids aan in een piepklein dorpje met zo’n 90 inwoners. Het was best authentiek te noemen, kleine hutjes, veel spelende kinderen op een groot grasveld en veel loslopende dieren. En men probeerde ons niks te verkopen. Helaas was het onderweg al begonnen te hozen, dus al soppend hezen we ons een trap op voor een kava ceremonie.

De gids had bij de markt al uitgelegd dat kava een belangrijk onderdeel uitmaakt van het dagelijks leven en allerlei ceremonies in het Fijiaanse leven en ook wij werden officieel welkom geheten in het dorp met kava. Kava wordt gemaakt uit de wortels van de kava plant wat wordt gedroogd en meestal tot poeder gemalen. Ook kan het in een aangepaste vorm gerookt worden als een sigaar. Zittend op de grond werd voor ons de kava klaargemaakt (in poedervorm aangeleverd door de gids en dan vermengd met water) en werd er van alles in het Fijiaans gezegd. Daarna mochten we wat drinken uit een kokosnoot en mochten we in het dorp rondkijken. Kava is niet echt vies, maar ook niet echt lekker te noemen en je tong wordt er een beetje verdoofd van.

We reden nog even het nationale park in, maar het regende te hard om te gaan wandelen of zwemmen (dat konden we op straat wel). We kregen als afscheid nog een kopje thee van een bepaald soort bladeren die naar citroen smaken. Best lekker, met een beetje suiker. Daarna reden we al hobbelend weer de berg af, wetend dat de mensen in het dorp dit vrijwel nooit doen, behalve als iemand wat op de markt wil verkopen en dan bellen ze iemand om ze te komen halen, want vervoer hebben ze verder niet.

Terug in Nadi maakten we nog een korte stop bij een Hindu tempel, heel kleurrijk, maar we zijn er verder niet wezen kijken. Terug in het hotel hebben we eerst eens wat gegeten, want de 4 uur die de tour zou duren waren 4,5 geworden. Verder was de dag niet zo spannend. Even in de regen in het zwembad gelegen, door de regen naar een ander resort gelopen voor eten en weer door de regen terug en dat was het wel voor vandaag.

Another day in paradise

Na alle activiteit van gisteren vonden we het vandaag wel weer tijd voor een dagje niks. En zo’n dagje niks bestaat dan uit:

· Ontbijten.
· Een wandelingetje maken langs een aantal resorts in Denarau, achtereenvolgens het Westin, het Sheraton, het Radisson, en het Wyndham. Ze zien er allemaal wel vergelijkbaar uit, waarbij “ons” Sofitel er eigenlijk wel positief uitspringt. Wel heerlijke koffie bij het Sheraton.
· Een uurtje lezen op de hotelkamer in de airco, want het was weer behoorlijk warm.
· Zwemmen in het zwembad.
· Lunchen in de broodjeszaak in het resort.
· Annet in de hangmat op het strand hangen, ik zwemmen in de zee. Het zwembad is toch beter.
· Drankje in de bar
· Nog even liggen en lezen op de hotelkamer
· Bakkie thee en koffie op de hotelkamer
· Naar Port Denarau met de Bula bus voor het avondeten. Italiaans vanavond.
· Nog even liggen en lezen op de hotelkamer
· Nog even internetten in de lobby van het hotel. We kunnen een half uur (of 10 MB) per dag gratis internetten. Maar wij hebben vier apparaten, dus dat is twee uur internetten per dag als we het willen.

Voor morgenochtend hebben we een 4WD met gids/chauffeur geregeld om eens wat meer van het eiland te zien.

Verbrand!

Vandaag zijn we het grootste deel van de dag op het water geweest, met een cruise naar een onbewoond eiland, waar we hebben gesnorkeld, het koraal vanuit een “glass bottom boat” bekeken en geluierd. Ik heb nog een half uurs massage gehad, was ook erg lekker. We hadden sunblock (factor 50) mee, maar onze tere huidjes waren toch niet bestand tegen de tropische zon, ook niet bij herhaaldelijk smeren. Dus nu is het even afzien, met veel aftersun smeren en een verkoelende duik in het zwembad hier.

Het koraal en de vissen hier zijn prachtig trouwens, maar daar hebben we geen foto’s van, want onze camera’s zijn niet waterbestendig. Maar mooi was het in ieder geval en wij hebben het gezien en daar gaat het om. Ik kreeg nog een plak brood waarmee ik nog wat zebravissen met de hand heb gevoerd, waar ik gewoon tussenin zwom. Net een tropisch aquarium leek het.

Morgen hebben we niks gepland, dan gaan we wat luieren en misschien nog wat andere resorts hier bekijken. We zien wel. We zijn het besef van de tijd en datum intussen bijna kwijt.

Een lekkere hangdag

Vandaag hebben we weinig gedaan, want we zijn tenslotte op vakantie. Vanochtend schoven we eerst aan bij het riante ontbijtbuffet, waar we zelfs een glaasje champagne bij hadden kunnen nemen, ware het niet dat we dat even teveel van het goeie vonden. Er stond iemand met een gitaar bij te zingen, een kok bakte eitjes zoals je ze hebben wilde en een dame stond de hele tijd fruitsapjes vers te persen. Helemaal geweldig dus.

Het was rond de 25 graden, dus we gingen even een stukje lopen naar de haven hier, maar in de zon bleek het best nog wel heet te zijn. De haven is verder niet zo spannend, een paar winkels en veel horeca waaronder een Hard Rock Cafe, maar we konden er wel een werkende pinautomaat vinden. Het schiereiland waar we zitten is best exclusief te noemen, met een slagboom als je erin wil, allemaal dure villa’s van rijke Australiërs die hier hun 2e huis hebben en een hele rij resorts, die je allemaal kan zien als je de Bula bus neemt, een goedkoop vervoermiddel dat steeds rondrijdt langs alle hotels in Denarau. Dus dat hebben we maar gedaan om terug naar het hotel te komen.

Iedereen is bijzonder vriendelijk hier en bij het hotel is erg veel personeel dat je op je wenken bedient. Vanmiddag lagen we nog even langs het zwembad en een dame kwam speciaal even informeren of alles in orde was met onze kamer en of we nog wensen hadden. Kijk, dat is toch wel erg aardig. Iedereen die je tegenkomt lacht vriendelijk en zegt “bula”. Ik kan daar best aan wennen. :-)

Vanavond hebben we de bula bus weer genomen naar de haven en daar aan het water gegeten, wat niet zo’n succes was, maar we hadden al zo’n vermoeden toen we de menukaart zagen waar allerlei soorten gerechten op stonden, van seafood tot steak en pizza tot wok. Dat kan natuurlijk nooit allemaal perfect zijn. Maar niet getreurd, terug in het hotel was er espresso en cognac (voor Mathijs dan) en een kopje thee voor mij. Dat sluit te dag goed af.

We zijn vanmiddag nog langs de balie in het hotel gegaan waar je trips kan regelen en hebben een boottocht voor morgen geboekt. We gaan dan naar een onbewoond eiland waar we kunnen snorkelen en we gaan ook nog barbecueën geloof ik. We laten het lekker over ons heenkomen. Voor morgen wordt een zelfde soort weer als vandaag verwacht, wat betekent regelmatig zon, soms bewolkt en kans op een bui. Lekker vooruitzicht dus.

Bula!

Oftewel, hallo in Fiji-taal. Want we zijn in Fiji! Of is het op Fiji?

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan en hebben ons laatste ontbijtje in Nieuw Zeeland gedaan. Daarna de huurauto weggebracht en ingecheckt op het vliegveld. Onze vlucht naar Auckland ging mooi op tijd, en ook onze aansluiting naar Nadi verliep goed, dus rond een uur of half vier landden we op het vliegveld van Nadi en stapten we de vochtige warmte in. Dat is wel even wennen. In de rij voor de douane liepen we alweer de eerste Nederlanders tegen het lijf. Die Hollanders zie je ook overal.

Onze “meet and greet” was een “hello and welcome in Fiji” en een kralenketting en dat vonden we ook eigenlijk wel voldoende. Belangrijker was dat er een auto kwam voorrijden die ons naar ons hotel bracht, een klein half uurtje rijden van het vliegveld. Om vijf uur stapten we onze kamer in. Heerlijk, wanneer alles gewoon volgens plan verloopt zonder stress.

We zitten in het Sofitel resort, een prachtig en groot hotel met alles erop en eraan. Een megagroot zwembad, strand, een spa, winkels, bars, restaurants, de hele santekraam. En het resort ligt op een soort schiereiland, Denarau. Op hetzelfde schiereiland liggen nog een stuk of vijf soortgelijke resorts, een paar wijkjes met luxe huizen voor rijke Australiërs, en een “marina” met een winkelcentrumpje en een aantal restaurants. Althans, zo hebben we het ons laten vertellen. Dat laatste hebben we nog niet gezien, we gaan morgen de omgeving verkennen. Vandaag zijn we niet veel verder meer gekomen dan een drankje in de bar en een diner in de buitenlucht. Niks mis mee toch?

Morgen volgen meer foto’s.

Wist je dat...

- we de afgelopen weken best wat over Nieuw Zeeland hebben opgestoken?
- dit o.a. de danken is aan Tourism Radio en hun gps gadget?
- we na 5 keer het spotje over Arrowtown aangehoord te hebben er nog heengegaan zijn ook?
- bijna in iedere plaats de Top 10 holiday park als top pick wordt aangeprezen bij Tourism Radio?
- we af en toe de radio even uitzetten als we dit voor de 10e keer te horen krijgen?
- Nieuw Zeelanders echt hele leuke mensen zijn, maar ook een beetje een minderwaardigheidscomplex hebben?
- er op het zuidereiland gigantisch veel schapen rondlopen?
- we nog geen foto hebben gemaakt waar schapen op staan?
- dit eigenlijk best wel een knappe prestatie is?
- de reclames op tv enorm irritant en schreeuwerig zijn?
- alle reclames ook nog eens op elkaar lijken?
- het hier overal erg schoon is op straat?
- de Nieuw Zeelanders wel erg goed opgevoed worden door allerlei reclameboodschappen op tv en op straat?
- dit af en toe ook wel erg betuttelend overkomt?
- we dit een erg mooi land vinden, ondanks de betutteling?
- we nog maar een keer terug moeten komen om bijv. Mount Cook te zien? - en Tongariro National Park als het zonnig is?

Door de Southern Alps

Allereerst willen we iedereen vanaf deze plek een gelukkig nieuwjaar wensen! Bij ons begon dit 12 uur eerder dan in Nederland en we hebben er eigenlijk weinig van gemerkt. In Franz Josef liepen wat lallende jongeren over straat, maar er was geen vuurwerk, geen vriendenkring om onze karaokekunsten op los te laten en ook geen oliebollen (hoewel we die laatste niet echt gemist hebben). Bovendien vielen we allebei om van de slaap, dus om kwart over 12 ging gewoon het licht uit.

Vandaag was weer een reisdagje. We reden dwars door de Southern Alps van de west- naar de oostkust. Eerst door prachtig regenwoud aan de westkant, daarna door bergen en dalen. Het was mooi weer, dus er was genoeg te zien, zoals een kea die op een parkeerplaats prachtig voor ons op een uitstekende rots ging poseren voor een achtergrond vol besneeuwde bergtoppen. Stops waren er in Arthur’s Pass, de hoogste bergpas hier op ruim 900 meter en even later nog ergens waar je “yummy food” kon krijgen volgens de borden, en dat bleek ook zo te zijn.

Nu zijn we voor onze laatste avond terug in Christchurch en vanmiddag hebben we natuurlijk nog even een bakje gehaald bij de Starbucks, om het af te leren. Helaas is vandaag het autoverhuurbedrijf (Apollo) dicht, zodat we de auto morgenochtend pas kunnen terugbrengen. Dat wordt nog stressen, want we vliegen om half 10 naar Auckland (en van daar door naar Fiji) en Apollo is pas om 8 uur open. Hopelijk gaat het allemaal goed. Internetten via de iPhone is er ook even niet meer bij, dus we moeten maar zien hoe dat op Fiji geregeld is bij het hotel. Tot in een nieuw land dus!