Wereldstad Otautau

2e kerstdag dit jaar was een hele bijzondere, omdat we die hebben doorgebracht bij onze goede vrienden Paul en Tanja en 4 kids in Otautau. Op een uur en een kwartier rijden vanaf Te Anau ligt dit kleine plaatsje waar je net genoeg voorzieningen hebt om niet van verveling om te vallen. 2 (!) supermarkten, een school voor de kinderen, heel veel sportvoorzieningen, een pub en de brandweer, die, bij gebrek aan brand, elke gelegenheid aangrijpt om plaatselijke feestjes op te luisteren.

Voor wie het niet weet: Paul en Tanja wonen voor een jaar in Nieuw Zeeland waar Tanja als huisarts werkt en Paul het gezin met vier kinderen bestiert, een hele onderneming. Ze hebben een typisch Nieuw Zeelands huis van hout, alles gelijkvloers en veel ruimte eromheen. We moesten meteen de kersen uit de bomen in de tuin proeven. Daarna hadden we veel bij te praten en konden we onze ervaringen met de Nieuw Zeelanders, die we overigens erg aardig vinden, met die van hun vergelijken.

Bij zo’n groot gezin hoort een groot vervoermiddel en in de middag hebben we hun bus met z’n achten uitgeprobeerd. Het paste allemaal makkelijk. We reden naar Riverton, het Wijk aan Zee van Otautau, waar we een korte wandeling naar een uitzichtpunt in het bos maakten. Daar vandaan konden we ook Stewart Island zien liggen, het zuidelijkste stukje Nieuw Zeeland waar je na een misselijkmakende boottrip (Paul en Tanja weten dit inmiddels uit ervaring) van een uurtje kan komen. Wij slaan het even over.

Het weer was redelijk te noemen, dus voor het kerstdiner werd de barbeque tevoorschijn gehaald, die de plaatselijke basisschool heel aardig had uitgeleend. Barbequen met kerst is wel een aparte ervaring en behalve de kerstboom in de kamer en de Christmas crackers die wij hadden meegenomen, was het kerstsfeertje niet zo aanwezig, maar bijzonder was het evengoed. Het was heerlijk om verhalen te delen en de Big/Black familie weer te zien.

’s Avonds zijn we teruggereden. Het blijft nog best lang licht hier, dus de onbekende wegen waren goed te doen. Voor de 2e keer namen we afscheid van Paul en Tanja, die we vanaf nu alleen nog via hun blog zullen volgen en misschien dat skypen af en toe ook nog lukt. Want hoewel je aan de andere kant van de wereld bent lijkt Nederland door al die techniek helemaal niet zo ver weg. Flip en T, bedankt voor de geweldige dag en we zullen iedereen (en vooral kat Max) zoals beloofd de groeten doen!
Foto's van Paul staan hier.